WEL EVEN AFZIEN

WEL EVEN AFZIEN

Het is zondag 7 februari. Al enkele dagen geleden was er voorspeld dat er een flinke winterse periode aan zou komen met veel sneeuw en vorst. Dat is tegenwoordig best wel uniek in ons land. Het begon het bij mij te kriebelen want dan wil ik buiten schilderen. Dus op weg. Zelfs de korte autorit was best hachelijk. Het weinige verkeer reed stapvoets door de sneeuw. Er lag al ruim 20 cm.

Op het landgoed van Huize ’t Joppe bij Gorssel vond ik een mooi plekje in de luwte van het bos. En dat was wel nodig want er stond een harde ijskoude wind uit het oosten en de temperatuur was beneden nul. Maar ik was er op gekleed met thermo ondergoed, veel fleece en een tapijttegel om op te staan. Ik heb dit vaker gedaan. Ik had er echter niet op gerekend dat het de hele dag zou blijven sneeuwen. Sneeuw op het doek en op het palet, dus ook sneeuw door de verf. Sneeuwvlokken vermengd met olieverf worden kleine kristallen die niet meer smelten. De verf wordt heel dik en kleverig. Alsof er zand doorheen zit. Operatie mislukt besloot ik na een uur. Als de voorspelling uitkomt krijg ik nog wel een paar dagen de gelegenheid om het over te doen. Dus de veldezel blijft paraat.