Vroeger op de kunstacademie heb ik geleerd om alle benodigde tinten te mengen uit ongeveer 10 verschillende kleuren. Toen ik jaren geleden begon met buiten schilderen had ik voor alle zekerheid wel 20 tubetjes bij me. Maar ik ging er steeds minder gebruiken. Collega’s leerden mij dat je alles kon mengen uit de een paar primaire kleuren en dat was voor mij toen een eye- opener. Want met veel verschillende pigmenten heb je sneller het risico van disharmonie in je schilderij. Ik streef altijd naar kleurharmonie. Een aardige bijkomstigheid is dat je minder zooi bij je hebt.
Even een simpel voorbeeld: Als je een strandschilderij zou maken en je smeert cobalt blauw boven de horizon (lucht) en gele oker er onder (strand), dan heb je al 2 verschillende schilderijtjes gemaakt. Ik laat altijd iets van de ene kleur terugkomen in de andere kleur. Want in de natuur heerst altijd een bepaald atmosfeer, dus kleurharmonie. Sommige schilders bereiken dat door middel van glaceren. Dus hoe minder tubetjes, hoe beter. Laatst hoorde ik van een collega, die soms werkt met het “Scandinavisch” palet. Dat geeft een heel klassiek sfeerbeeld. Wit, gele oker, cadmium rood en ivoor zwart. Het schilderij “de Brink” en “Eefdense enkweg” heb ik met alleen deze kleuren gemaakt. Kijk maar even in mijn galerie.